Floyd, Kevin en Dwayne koesteren een gezamenlijke Surinamedroom. Hun beeld van een weelderig paradijs, waar de nachten warm zijn, waar de lichamen bewegen en waar je niet aan harde plichten hoeft te denken, past perfect bij hun queer levensstijl.

De vrienden nemen hun fascinatie heel serieus. Hun flat is helemaal ingericht als Klein-Paramaribo: de verwarming staat er permanent op 25°C, uit de speakers klinkt zwoele tropische muziek, ze eten zich dik aan berkat en moksi meti.

Eén van de drie is blond en Hollands en hij kan zich makkelijk de mooiste fantasieën permitteren; de andere twee zijn afkomstig uit Suriname en voor hen is het hard werken om hun droom niet te laten wegvagen door wat ze weten over het échte Suriname. Want steeds weer en steeds meer, gaat het ook over de erfenis van kolonialisme en slavernij, over de tekortkomingen van de Surinaamse samenleving en over de Nederlandse verantwoordelijkheid voor wat er daar niet goed is.
Ze proberen het gezellig te houden, daar op elf hoog terwijl de Hollandse regen tegen de ruiten klettert, maar net zoals in onze maatschappij de toon en de temperatuur van het debat over het nationale verleden steeds hoger oplopen, wordt ook hier in huis het gesprek steeds ongemakkelijker.

Naar Paramaribo is een swingende politieke komedie, waarin tussen alle roze praatjes en gezelligheid door, harde noten worden gekraakt over vrijheid, verantwoordelijkheid en verdraagzaamheid.

IN DE PERS:
‘Rob de Graaf heeft een prachtige tekst geschreven over de botsing van waarden en de verschillende invalshoeken van waaruit je Naar Paramaribo kunt bekijken. […] IJzersterk.’
Theaterkrant, 10 oktober 2021 (keuze van de criticus) 

‘Dat is fijn van deze voorstelling: verschillende visies mogen naast elkaar bestaan. In de echte wereld mag er dan weinig ruimte voor andersdenkenden zijn, hier is die ruimte er wel.’
Trouw, 12 oktober 2021 ****